PERU ATRAKCJE turystyczne
MACHU PICCHU
Peruwiańskie miasto położone na jednym z grzbietów w Andach rozciąga się na wysokości od 2090 do 2400 m n.p.m. Z trzech stron otacza je rzeka Urubamba, a z czwartej osłania Huayana Picchu. Jego trudnodostępne położenie sprawiło, że hiszpańscy kolonizatorzy nigdy go nie zdobyli. Dopiero w 1911 roku Hiram Bingham odkrył w dżungli ruiny, które odtąd stały się jednym z najważniejszych miejsc odwiedzanych w tej części świata. Machu Picchu zostało wybudowane w XV wieku, a opuszczone zaledwie 100 lat później, około 1535 roku. Jego władcą był Pachacuti, dziewiąty z kolei król Inków. Prawdopodobnie liczyło około 1000 mieszkańców. Składało się z dwóch części, wiejskiej, gdzie znajdowały się pola uprawne i miejskiej, gdzie mieściły się pałace, świątynie i domy mieszkalne. Wszystko to zbudowane było z białego granitu i wkomponowane w górskie otoczenie. W 1983 roku, Machu Picchu zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. W 2007 roku ruiny miasta zostały ogłoszone jednym z siedmiu cudów świata.
CUSCO
To najważniejsze i najczęściej odwiedzane miasto w Peru, określane mianem archeologicznej stolicy amerykańskiego kontynentu. Początki miasta sięgają XI wieku, od którego to czasu przez wiele lat było stolicą Królestwa Inków. Królestwo to w momencie rozkwitu obejmowało część dzisiejszych terenów Peru, Ekwadoru, Kolumbii, Boliwii, Argentyny i Chile i było zamieszkiwane przez 10 milionów mieszkańców. Jeszcze dziś możemy oglądać domy zbudowane bez zaprawy, a których budulec był później wykorzystywany przez Hiszpanów do wznoszenia kościołów. Do głównych zabytków Cusco należą: Świątynia Słońca, Katedra z XVII w. prezentująca sztukę kolonialnego baroku, a także religijne centrum Kenko.
JEZIORO TITICACA
Titicaca to najwyżej położone żeglowne jezioro świata, znajduje się na wysokości 3.820 m n.p.m. To naturalny zbiornik o długości 190 km i 100 km szerokości. Położone jest w północnej części zagłębienia Altiplano, pomiędzy wschodnimi i zachodnimi pasmami Andów na terenie Peru i Boliwii. Całkowita powierzchnia jeziora wynosi aż 8372 km2, ale składają się na nie dwa połączone cieśniną zbiorniki: Lago Huinaymarca i Lago Chucuito. Do jeziora wpada 25 rzek, które systematycznie je zasilają. Na jeziorze znajdują się też wyspy, z których część jest zamieszkana jest przez plemię Indian Uro. Według legendy na dnie jeziora leży słynny skarb Inków, a założyciele Imperium Inków (Inca Manco Capac i Mama Ocllo) wynurzyli się właśnie jeziora Titicaca i stąd udali się do Cusco, gdzie założyli stolicę.
WYSPY UROS
Wyspy Uros na Jeziorze Titicaca są wyspami zbudowanymi z trzciny totora i koziego nawozu. Trzcina posiada długi i zwarty system korzeniowy, dzięki czemu tworzy jakby chodnik na wodzie, po którym można się swobodnie poruszać. Dzięki temu mieszkający tutaj Indianie Uro mogą także budować swoje mieszkalne „platformy” z tej trzciny. Stworzone przez naturę platformy mają ok. 3 metrów grubości i utrzymują znaczny ciężar, te tworzone przez Indian mogą mieć znacznie większą średnicę. Na gotowych już platformach powstają proste trzcinowe domki. Symbolem cywilizacji stają się tu baterie słoneczne, gazowe butle, kuchenki i telewizory. Mieszkańcy wysp w ciągu dnia trudnią się rybołówstwem i rękodziełem, często sprzedając swoje wyroby odwiedzającym turystom.
WYSPA TAQUILE
To wyspa na jeziorze Titicaca, 45 km od przybrzeżnego miasta Puno, o długości 5,5 i szerokości 1,6 km, zamieszkiwana stale do 2500 osób. Mieszkańcy, zwani Taquileños, używają języka keczua. Wyspa była jednym z ostatnich miejsc na terenie obecnego Peru opierających się hiszpańskiej kolonizacji. Została jednakże zdobyta i w 1580 r. oddana we władanie kastylijskiemu hrabiemu Pedro Gomez de Taquila, któremu zawdzięcza obecną nazwę. Hiszpanie zakazali mieszkańcom noszenia tradycyjnych strojów, zaczęli oni zatem używać ubioru hiszpańskich chłopów i przy takich strojach pozostali do dziś. W latach 30. XX w. wyspa służyła za więzienie i dopiero po 1937 r. powróciła do pierwotnych właścicieli. Docenioną za pielęgnowanie własnego dziedzictwa przez UNESCO wyspę odwiedza rocznie około 40 000 turystów. Taquileños znani są z produktów tkackich, tekstyliów i ubrań, uważanych za wyroby najwyższej jakości w Peru. Rzemiosłem tym zajmują się głównie mężczyźni.
NAZCA
Rysunki oglądane z lotu ptaka przypominają kształtem zwierzęta, rośliny lub figury geometryczne. Znajdują się w południowo-zachodniej części Peru, niedaleko miasta Nazca, na obszarze ponad 50 km długości i 14 km szerokości. Zostały stworzone przez Indian Nazca między rokiem 300 p.n.e. a 900 n.e. Rysunki sporządzono, usuwając z powierzchni czerwony żwir i odsłaniając jaśniejszą, żółtobiałą glebę – w ten sposób na ciemnym tle uwidoczniły się wyraźne zarysy figur. Ryty mają średnio 20 centymetrów głębokości i około metra szerokości. Na płaskowyżu Nazca znajdują się setki geoglifów, które przedstawiają zarówno pozornie przypadkowe zbiory figur geometrycznych: kwadratów i trójkątów oraz prostych linii ciągnących się nawet przez 8 kilometrów, jak i ogromne wizerunki zwierząt i roślin. Do najsłynniejszych należą: pająk z 40-metrowymi odnóżami, kondor o przekroju 120 metrów, koliber, orki, małpy, pies, kaktusy, kwiaty, ryby.
KANION COLCA
Kanion Colca uważany jest za najgłębszy kanion świata. Kanion Colca leży w Peru w regionie Arequipa około 100 km od miasta o tej samej nazwie. Wysokość jego ścian to 3200 metrów z jednej strony i 4200 metrów z drugiej. Colca ma około 120 km długości, a różnica poziomów pomiędzy wlotem i wylotem wynosi 2 km. Wlot kanionu znajduje się na poziomie 3050 m npm. a wylot na poziomie 950 m npm. Rzeka jest tam tak niesforna, że nie sposób jej przepłynąć. Dokonało tego zaledwie kilku śmiałków w historii. Pierwszymi ludźmi którym udało się pokonać nieprzebytą dotąd rzekę byli Polacy z krakowskiego klubu kajakowego, którzy pokonali nurt w 1981 roku. Kanion należy do najbardziej tajemniczych miejsc w Peru, chociaż cały kraj kryje wiele różnych niespodzianek. Tutejsze ludy uważają, że w tym właśnie miejscu kryje się legendarny skarb Inków. Cały kanion jest pełen ukrytych jaskiń, grobowców i umocnień z czasów Inków, a także niewielkich pomieszczeń, nazywanych „kolki”, a przeznaczonych no zbożowe spichlerze. W kanionie Colca można zobaczyć legendarnego kondora.
IQUITOS
Iquitos jest miastem leżącym w północno – wschodniej części Peru, w dżungli nad rzeką Amazonką. Jest stolicą regionu Loreto. Ze względu na swoje położenie geograficzne pełni rolę głównego portu na Amazonce. Egzotykę tego miejsca podkreśla to, że dotrzeć tam można jedynie statkiem lub droga powietrzną. Miasto założone zostało pod koniec XVIII wieku przez zakon jezuicki. Iquitos znane jest na świecie z kauczuku i to w dużej mierze jemu zawdzięcza swój rozkwit. Iguitos jest miejscem stanowiącym bazę dla turystów, którzy chcą udać się na wyprawę w głąb dżungli. Główną atrakcją turystyczną tego miasta jest Casa de Fierro (żelazny dom) zaprojektowany przez projektanta wieży Eiffla, Gustava Eiffela. Ciekawostką jest to, że budynek ten został wykonany w Paryżu w 1860 roku, a następnie w częściach przewieziony do Iquitos. Obecnie znajdują się w nim sklepy.
KUCHNIA – PACHAMANCA
Pachamanca jest typowym posiłkiem pochodzącym z peruwiańskiej części Andów. W pierwszej kolejności przygotowywane jest w ziemi zagłębienie, do którego wkładane są rozgrzane kamienie, które następnie nakrywa się kukurydzianymi liśćmi. Na tak przygotowane podłoże układa się różne rodzaje mięsa, ziemniaków, kukurydzę, groch, także zawinięte w kukurydziane liście. Na wierzchu układa się kolejną warstwę rozgrzanych kamieni, a następnie wszystko zasypuje się ziemią. Po upływie odpowiedniego czasu jedzenie wyciąga się spośród gorących kamieni – i „danie ziemi” jest gotowe do spożycia!
To tylko niektóre atrakcje turystyczne Peru.
